Bye Mzungu
Blijf op de hoogte en volg Romy
17 Oktober 2014 | Oeganda, Kampala
29 september (Ondertussen dus alweer een tijdje geleden, maar soms ben ik wat te lui om mijn blog bij te houden) begonnen we met onze stage bij VOTU. Net een beetje gewend aan het kleine dorpje waar we woonden begonnen we vol goede moed aan de stage. We zijn in 4 dagen langs 11 basisscholen geweest om te kijken hoe de scholen hier zijn en de weeskinderen van VOTU te ontmoetten. Ik ben er echt achter gekomen dat kinderen in Nederland heel blij moeten zijn dat ze daar naar school kunnen gaan. De meeste kinderen die ik heb gezien hadden kapotte uniformen, geen schoenen en geen eten/drinken mee naar school omdat de ouders dit niet kunnen betalen. Stel je dus een kindje van 5 jaar voor die 3 kilometer naar school moet lopen op blote voetjes.. Best heftig om dit te zien en te horen. De schoolgebouwen waren super oud en in sommige klassen zat de helft van de kinderen op de grond omdat er te weinig tafels waren.
Wat heel apart was, is dat het echt voelde alsof Tamara en ik koninginnen waren die langskwamen. Alle kinderen die uit hun klaslokalen kwamen rennen, springen en gilden. Overal hoorden we ' Mzungu!' Om bij de scholen te komen zaten we achterop een boda boda, ook hier hoorden we telkens kindjes langs de kant van de weg Mzungu roepen. Net alsof er aliens ofzo langsreden.. Heel raar, maar ook wel weer grappig en leuk.
Toen we vroegen of er andere studenten een weekend bij ons langs mochten komen, was dit helemaal prima en iedereen vond het heel leuk dat er nog meer mzungu's zouden komen. Anniek, Rianne, Iris en Niek kwamen na de eerste week stage dus gezellig langs en waren onder de indruk van ons luxe huisje. Luxe voor Afrikaanse standaarden dan haha.
We hebben met z'n zessen een boda boda tour gedaan, om de omgeving te laten zien. Sommige stukken leek het net alsof ik in een film zat, zo mooi!
Als verrassing ben ik samen met Tamara op 6 oktober naar Kampala gegaan, Rianne was jarig & ik kon het natuurlijk niet laten gebeuren dat ik als beste vriendin niet op haar verjaardag was. Na 3 uur in een matatu waren we eindelijk bij het Kenrock hotel. Hier kregen we een heerlijke taart en al personeel kwam zingen voor Rianne, super leuk!
De dag erna hoorden we voor het eerst over het Marburg virus, maar zagen dit nog niet echt als een probleem. Toen we net na 3 uur in de matatu terug waren in ons dorp, kreeg ik een telefoontje van Eye4africa dat het virus in het disctrict begonnen was waar Tamara en ik woonden. We mochten geen veldwerk meer doen en mochten zo min mogelijk contact hebben met de bevolking. Na dus een paar saaie dagen zijn wij weer naar Kampala gegaan, want paps, mam en Roy waren ondertussen in het land!
Ik had tegen ze gezegd dat ik een taxi had geregeld, ze wisten alleen niet dat Rianne en ik meekwamen om ze op te halen. Leuk om ze weer te zien en vooral heel leuk om Uganda aan hen te laten zien. Zaterdag avond heerlijk uiteten geweest, het lekkerste eten wat ik tot nu toe gehad heb! Het restaurant was op een berg, waardoor we ook nog over heel Kampala konden kijken!
Toen we na het eten nog gezellig was aan het drinken waren bij het hotel, waar ik toevallig even mijn mail checkte.... Had ik beter niet kunnen doen, de rest van m'n avond was gelijk verpest. Ik had een mail van school met als onderwerp: ' In Kampala blijven!!!' De strekking van de mail kwam op hetzelfde neer. We moesten stoppen met onze stage in Ngando, vanwege het Marburg virus (In de krant stond diezelfde dag dag Uganda Marburg vrij was verklaard.) Ik was helemaal overdonderd, vooral om ik niet wist waar ik terecht zou komen en wat mijn nieuwe stage zou worden.
We moesten nog wel onze spullen ophalen, dus dinsdag ben ik met het gezin en Tamara naar Ngando gegaan om onze koffers te halen en m'n ouders en Roy toch het dorp te laten zien. Edias, onze stagebegeleider was er bijna emotioneel van dat we weg zouden gaan en vond het echt heel jammer. Net zoals ik het zelf echt heel jammer vond dat ik weg moest. Net een beetje gewend aan de mensen daar en ik wist waar ik Chapati's en rijst kon halen.. Ondanks het advies zijn we toch een boda tour gaan doen om de omgeving te laten zien. Ik had zoveel foto's gestuurd dat het toch ook wel heel leuk was als pap, mam en Roy het met eigen ogen konden zien.
Na dit gedaan te hebben gingen de koffers in de auto en moesten we afscheid nemen van de mensen van VOTU. Toen we wegreden riepen alle kinderen zoals gewoonlijk ' Bye mzungu!' Maar dit klonk nu opeens toch anders..Het was nu definitief bye bye mzungu.
Ondertussen is het vandaag vrijdag en zijn er 2 opties voor een nieuwe stageplek. De ene optie is lesgeven en activiteiten doen met vluchtelingen uit Congo, iets wat mij erg interessant lijk. Hier gaan we aankomende maandag kijken en ik hoop dat het een goede eerste indruk geeft en dat ik snel weer aan de slag kan.
Wordt dus vervolgd..
Veel liefs uit Uganda!
Wat heel apart was, is dat het echt voelde alsof Tamara en ik koninginnen waren die langskwamen. Alle kinderen die uit hun klaslokalen kwamen rennen, springen en gilden. Overal hoorden we ' Mzungu!' Om bij de scholen te komen zaten we achterop een boda boda, ook hier hoorden we telkens kindjes langs de kant van de weg Mzungu roepen. Net alsof er aliens ofzo langsreden.. Heel raar, maar ook wel weer grappig en leuk.
Toen we vroegen of er andere studenten een weekend bij ons langs mochten komen, was dit helemaal prima en iedereen vond het heel leuk dat er nog meer mzungu's zouden komen. Anniek, Rianne, Iris en Niek kwamen na de eerste week stage dus gezellig langs en waren onder de indruk van ons luxe huisje. Luxe voor Afrikaanse standaarden dan haha.
We hebben met z'n zessen een boda boda tour gedaan, om de omgeving te laten zien. Sommige stukken leek het net alsof ik in een film zat, zo mooi!
Als verrassing ben ik samen met Tamara op 6 oktober naar Kampala gegaan, Rianne was jarig & ik kon het natuurlijk niet laten gebeuren dat ik als beste vriendin niet op haar verjaardag was. Na 3 uur in een matatu waren we eindelijk bij het Kenrock hotel. Hier kregen we een heerlijke taart en al personeel kwam zingen voor Rianne, super leuk!
De dag erna hoorden we voor het eerst over het Marburg virus, maar zagen dit nog niet echt als een probleem. Toen we net na 3 uur in de matatu terug waren in ons dorp, kreeg ik een telefoontje van Eye4africa dat het virus in het disctrict begonnen was waar Tamara en ik woonden. We mochten geen veldwerk meer doen en mochten zo min mogelijk contact hebben met de bevolking. Na dus een paar saaie dagen zijn wij weer naar Kampala gegaan, want paps, mam en Roy waren ondertussen in het land!
Ik had tegen ze gezegd dat ik een taxi had geregeld, ze wisten alleen niet dat Rianne en ik meekwamen om ze op te halen. Leuk om ze weer te zien en vooral heel leuk om Uganda aan hen te laten zien. Zaterdag avond heerlijk uiteten geweest, het lekkerste eten wat ik tot nu toe gehad heb! Het restaurant was op een berg, waardoor we ook nog over heel Kampala konden kijken!
Toen we na het eten nog gezellig was aan het drinken waren bij het hotel, waar ik toevallig even mijn mail checkte.... Had ik beter niet kunnen doen, de rest van m'n avond was gelijk verpest. Ik had een mail van school met als onderwerp: ' In Kampala blijven!!!' De strekking van de mail kwam op hetzelfde neer. We moesten stoppen met onze stage in Ngando, vanwege het Marburg virus (In de krant stond diezelfde dag dag Uganda Marburg vrij was verklaard.) Ik was helemaal overdonderd, vooral om ik niet wist waar ik terecht zou komen en wat mijn nieuwe stage zou worden.
We moesten nog wel onze spullen ophalen, dus dinsdag ben ik met het gezin en Tamara naar Ngando gegaan om onze koffers te halen en m'n ouders en Roy toch het dorp te laten zien. Edias, onze stagebegeleider was er bijna emotioneel van dat we weg zouden gaan en vond het echt heel jammer. Net zoals ik het zelf echt heel jammer vond dat ik weg moest. Net een beetje gewend aan de mensen daar en ik wist waar ik Chapati's en rijst kon halen.. Ondanks het advies zijn we toch een boda tour gaan doen om de omgeving te laten zien. Ik had zoveel foto's gestuurd dat het toch ook wel heel leuk was als pap, mam en Roy het met eigen ogen konden zien.
Na dit gedaan te hebben gingen de koffers in de auto en moesten we afscheid nemen van de mensen van VOTU. Toen we wegreden riepen alle kinderen zoals gewoonlijk ' Bye mzungu!' Maar dit klonk nu opeens toch anders..Het was nu definitief bye bye mzungu.
Ondertussen is het vandaag vrijdag en zijn er 2 opties voor een nieuwe stageplek. De ene optie is lesgeven en activiteiten doen met vluchtelingen uit Congo, iets wat mij erg interessant lijk. Hier gaan we aankomende maandag kijken en ik hoop dat het een goede eerste indruk geeft en dat ik snel weer aan de slag kan.
Wordt dus vervolgd..
Veel liefs uit Uganda!
-
17 Oktober 2014 - 16:57
Tinie:
lieve Romy,
Wat een belevenis daar, balen dat je uit je stageplaats moest vertrekken maar misschien is je nieuwe plek ook wel weer leuk en leerzaam. Fijn weer even met je mee te leven. Groetjes en xxxx Tinie -
17 Oktober 2014 - 20:55
Ina:
hallo Romy,
Wat spannend allemaal. Jammer dat door zo|n stom - maar gevaarlijk - virus alle plannen weer gewijzigd moeten worden. Heel veel succes met alles. Zaterdag over een week zal ik van je moeder wel horen hoe het allemaal verder gaat. Ik vind het heel leuk om via deze reisverslagen met je mee te reizen.
Groetjes,
Ina (oudste nicht van je moeder) -
17 Oktober 2014 - 21:21
Mams:
Lieve lieve Romy. Wat een verhaal he!? We leven met je mee. Hebben met eigen ogen kunnen zien hoe verschrikkelijk jammer het is dat je afscheid moest nemen van alle Votu mensen. Wat een lieve mensen. Hopen dat je nieuwe stage leuk en leerzaam wordt. Ook bijzonder dat we dit allemaal samen met jou mochten beleven. Dikke X van ons drie. Pap mam en Roy.
-
19 Oktober 2014 - 13:59
Annievanderkolk:
hallo romy heb je bericht gelezen hoop maar dat je een nieuw adreskrijgtveel sucsesveel liefsoma van der kolk -
25 Oktober 2014 - 21:33
Luisa:
Hallo Romy
Ik heb gehoord van opa en oma dat het er erg leuk is in Uganda
Leuk om alles te lezen wat je mee maakt.
Nog heel veel plezier.
XXX Luisa
En jan en Ramon
-
31 Oktober 2014 - 18:07
Ans Peters Klosse:
Lieve Romy hoe gaat het nu,jammer dat je ziek werd, maar ik hoorde van je moeder, dat het nu weer beter gaat,gelukkig houden zo..Leuk om met Ryanne stage veder af tee maken.Met ons gaat het goed veel liefs. opa en Oma -
02 November 2014 - 22:52
Tina:
Hoi Romy,
Tjee wat een intensieve periode maak je mee zeg, maar ik hoorde dat je ook enorm geniet van het mooie land en de stage. Hopelijk kun je nu samen met Rianne op deze stage blijven en lekker genieten van deze bijzondere tijd. Groetjes Gerald en Tina -
16 November 2014 - 22:54
Omavanderkolk:
hoi romy heb de film gezien heel mooi geniet maar en beterschapgroetjes oma van der kolk
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
